Hiç bir şeyin sonu gelmiyor artık, sonlarıma
düğümler atıldı...
Gelmeyen
sonlar başlangıçlarımı yalnız, küskün bıraktı…
Küskün başlangıçlar
umutlara sarıldı, umutlarımın kanatları kırıldı…
Umutlarım uçamadıktan
sonra gökyüzü nasıl neşeyi yağdıracaktı?
Neşesiz
yağmurlar yağdıkça benliğimi kurak bıraktı…
Kuraklıklar
tuzlar eledi elemlerden,
Ve yağdı tuzlu tuzlu, yanaklarıma, dudaklarıma…
Tüm kaygılarım, ızdıraplarım ıslattı beni bu
defa…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder