'İŞLER GÜÇLER'

Yapmam gereken işler, yerine getirmem gereken sorumluluklar yığıldı yine… Biliyorum bekletmemek gerek, beklenileni yapmak, yetişkin gibi davranmak gerek… Ama öyle bir yoksullaştım ki, ne bir isteğim kaldı,  ne de biraz hırsım... Adım atmaya mecalim yok, hem korkuyorum da başlamaya, çekimserliğimle o kadar çok endişe beslemişim ki içimde, her biri bir gulyabani oldu. Geceleri uyutmuyor gündüzleri yaşatmıyorlar… Yaşamak zor, kolaylıklar zor, her şey zor, … Nasıl böyle bir insan oluverdim çıktım bende bilmiyorum.  Hâlbuki ben en iyi evlat, en iyi öğrenci, en iyi çalışan, en iyi eş, en iyi anne olmak için eğitilmiştim… Bakma şimdi böyle olduğuma önceleri azimliydim, onu da öğrenmeliydim bunu da, eksik olmamalıydım kimseden, en birinciliğe oynamalıydım,  ailemi gururlandırmalı, o gururla başı dik olmalıydım, insanlara örnek ben olmalıydım mesela, herkes sevmeliydi beni, anneler benim gibi evlat dilemeliydi…

 Diye devam eden bir sürü hırslı dileğim vardı… Belki bu fazla hırs küpümü eritti,  belki de boşluk celp etti beni bilmiyorum… Fazla düşünmeye de üşeniyorum, hem bir film takıp izlemek en mantıklısı.