Düşünmediğim zaman gülerim, bazen düşünürken de gülerim,
içimdeki fırtınalara inat çokça gülerim... Zayıf da gülmem, güçlü gülerim, ta ki
dudağımın kenarına değil de gözlerime yakın kondurulmuş olan gamzeyi bulana
kadar gülerim. Severim gülmeyi, güldürmeyi, hayatta inanamazsınız benim bir
derdim olduğuna… O yüzden beni anlayamayan çok arkadaşımın olmasını da severim.
Çünkü ‘o’ yum orda ’o’ olmam beklenir ve
olurum bende. Düşünecek çok şey, ağlanılacak
çok yanım varken bir anda gülerim… Ne kadar içten içe yalanlasam da
kahkahaları, gülerim, sorgulayarak gülerim ama gülerim işte…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder